Goed ‘sorry’ kunnen zeggen is een kwestie van menen wat je vindt. Gemeend sorry zeggen valt niet te mennen. Een goed gemeend excuus voel je aan je theewater of, zo je wilt, je onderbuikgevoelens.
Omtzigt zag Plasterk als premier niet zitten. Na (of tijdens?) de eerste formatiefase raakten de twee om een nogal knullige aanleiding gebruuskeerd. In dat licht was de eis om een publiekelijk excuus van P. misschien wel een meesterzet van O.
Immers: iedereen weet dat je een excuus moet menen, zeker als de halve wereld meeluistert is er geen ruimte voor twijfel.
“Ja maar, sorry.” Dat telt niet.
