24 december 2024, de dag is grijs zoals bijna alle dagen in deze tijd. Ruimte genoeg voor licht en lichtpuntjes.

Ik wandel met drie mannen door Utrecht. We lunchen met Egg Benedict, doorkruisen het hart van de Dom, staan stil in een winkel met spelletjes en bij bijzondere gevels. Geschiedenis ontvouwt zich op het moment dat je er langs loopt.

Van dichte bebouwing naar het groen van de Catharijnesingel. Aan de overkant van het water landt een ufo op het dak van een enorm gebouw. Bijzonder. Een jonge vrouw in messing staat er met haar rug naar toe. We maken een praatje en luisteren naar haar verhaal:

In de trein terug struikelen we over benen.
Ze blijven liggen waar ze niet mogen liggen.
Hij is boos en dat krijgen we te horen ook.

Waar maak je je druk om?
Goeie vraag.
Van alles. Nu je er om vraagt.

De conducteur komt en blijft naast hem staan.
Geen praatje. Alle aandacht. Een beetje dreigend, dat wel.
De benen verplaatsen, verder blijft het grijs, met hier en daar een lichtpunt.

©Ilse Vlaming

Tekst en beeld: